Vanaf 2005 heeft zij zich toegelegd op aquarelleren (o.a. door lessen van Mia Koeneman). Het laatste jaar experimenteert zij ook met andere technieken, o.a. door het gebruik van zand en aarde in de aquarellen.

Hoewel haar werk de indruk geeft in de natuur gemaakt te zijn, is dit schijn. Zij schildert vaak naar herinnering, waarbij de voorstelling groeit vanuit een raamwerk van horizon, bomen, lucht. Wat ze bij het beeld voelde, wordt dan gebruikt om de compositie verder uit te werken.

Zelf zegt ze hierover: “De horizon (de lijn tussen hemel en aarde) is voor mij de lijn die de overgang tussen toekomst en verleden aangeeft. Onder is wat nog is gebleven als herinnering, daarboven de rijkdom van wat nog allemaal komen kan. De bomen zijn verbonden met woorden als basis, aards, houvast, nuchter en sterk. De lucht symboliseert vrijheid, dromen en visie.” Het is dus eerder een verwerken en tot natuurimpressie omwerken van herinneringen en ervaringen. Aan de ene kant was er een gelukkige, onbezorgde jeugd in een beschermde “tuin” en aan de andere kant een onweerstaanbaar verlangen naar mogelijkheden om zich in volle vrijheid in de wereld te kunnen ontplooien.

Lees ook de recensie van Kees de Wit door op de titel hieronder te klikken.